Je browser is verouderd en geeft deze website niet correct weer. Download een moderne browser en ervaar het internet beter, sneller en veiliger!
Annelien is 18 jaar en werkt sinds eind vorig jaar bij Bartiméus. Dat doet ze in een bijzondere constructie: in ruil voor dertig uur werken per maand bewoont ze een kamer in de personeelsflat.
Een ideale situatie in deze tijden van woningnood. Vooral ook omdat Annelien haar werk met veel plezier doet: ‘Ik word er blij van en krijg er energie van!’ Vorig jaar zat ze in 6 vwo en wist ze dat ze Theologie in Utrecht wilde studeren. Met haar ouders, broer en zusjes woonde ze op twee uur reizen van Utrecht. Daarom ging ze zich alvast oriënteren op woonruimte dichter bij Utrecht. Ze stuitte op de organisatie Connect Generations die woonruimte biedt in ruil voor vrijwilligerswerk in een zorgorganisatie. Dat leek haar wel iets.
Ze had een kennismakingsgesprek met mensen van Connect Generations en Bartiméus op het terrein van Bartiméus. Annelien: ‘We bespraken toen ook wat voor vrijwilligerswerk ik zou willen en kunnen doen. Er was van alles mogelijk en ik kon iets kiezen dat echt bij mij en mijn studie past. Tijdens de rondleiding daarna kreeg ik onverwacht direct al de sleutel van mijn kamer. Ze hadden blijkbaar vertrouwen in mij en dat voelde heel fijn.’
Het belangrijkste onderdeel van Anneliens vrijwilligerswerk vormt een onderzoek naar het ouder worden van cliënten die verstandelijk beperkt en blind zijn. Wat merken de cliënten daarvan? En wat ervaren hun omgeving en hun begeleiders? Heeft het ouder worden effect op hoe ze in het leven staan? Gaan ze geestelijk en/of lichamelijk achteruit?
Voor het onderzoek heeft Annelien twee jaar lang contact met drie cliënten die blind zijn en een verstandelijke beperking hebben. Ze ziet hen op verschillende plekken: één in de eigen woning, de tweede bij de tijdsbesteding voor ouderen en de derde in de Fietsenwerkplaats.
‘Om de week film ik ze terwijl ze een activiteit doen. Na afloop neem ik een interview af. Ik vraag dan bijvoorbeeld hoe hun dag was, hoe ze zich na afloop voelen en waarom.’
Voordat ze aan de slag ging, kreeg ze eerst een uitgebreide training. ‘Samen met andere mensen die aan het onderzoek meewerken, bespraken we allerlei mogelijke scenario’s en hoe je daarop kunt reageren. Bijvoorbeeld wat je kunt doen als een cliënt niet mee wil werken aan het interview. Ook mochten we ervaren hoe het is om blind te zijn. We kregen een bril op waardoor ze niets meer zagen en mochten met taststok en begeleiding het terrein over lopen. Tijdens die training en in de praktijk leerde ik onder meer om aan een blind iemand altijd te vertellen dat ik er ben en wat ik aan het doen ben.’
Elke drie maanden heeft Annelien een online evaluatiegesprek samen met de andere studenten die hier wonen en vrijwilligerswerk doen. Daar is iemand van Connect Generations bij en Maria van Bartiméus; Maria gaat over het vrijwilligerswerk bij Bartiméus. Annelien vertelt: ‘Het is fijn om van de andere studenten te horen hoe het bij hen gaat. Echt vragen of problemen heb ik nog niet gehad. Maar als ik die wel krijg of even wil overleggen, dan kan dat altijd met Maria of met een van de drie begeleiders van de cliënten met wie ik werk.’
Naast het filmen en de interviews, gaat Annelien ook regelmatig een ‘bakkie doen’ zoals ze dat zelf zegt. ‘Doordat ik op het terrein van Bartiméus woon, ken ik inmiddels veel medewerkers en cliënten. Collega’s spreken vaak uit dat ze het leuk vinden dat ik hier werk. En dan zeggen ze: “kom een keer langs op de groep!” En zo ga ik regelmatig op bezoek bij een woning. Volgens mij vinden veel cliënten het leuk om met mij te praten, mede omdat ik jong ben. Ik neem denk ik een stukje levendigheid mee die zij trouwens zelf ook hebben.’
Annelien geniet van het werken met de cliënten: ‘Het zijn unieke mensen, die ik eerder niet tegenkwam in mijn wereld. Niemand is perfect en juist in de imperfecties zit de schoonheid. Ik denk dat het de rest van mijn leven verrijkt dat ik met deze mensen heb kennisgemaakt. Zij staan zo positief in het leven, ondanks dat ze blind zijn en zo veel dingen niet hebben of kunnen. Ze zijn blij met wat er wel is. Het geeft ook een goed gevoel om op deze manier iets terug te doen voor de maatschappij. En deze mensen verdienen dat!’
‘Het is heel leuk om hier te wonen en werken’, vertelt Annelien enthousiast. Bartiméus is een volledig dorp. We hebben hier veel woningen, een kerk, een kleine supermarkt, een leuk winkeltje, een restaurant, een sportcentrum en een theetuin. Op de gang van mijn flat en op het terrein zelf kom ik veel collega’s en cliënten tegen. Als ik ‘goedemorgen zeg’, heb ik gelijk een leuk gesprek, sta ik zo weer een kwartiertje te praten. Na een lange dag school is het hier heel fijn thuiskomen. Dan zie ik de mensen en de mooie omgeving hier en voel ik dat het echt mijn thuis is geworden, mijn buurt, mijn dorp.’
‘Ik raad andere jongeren echt aan om bij Bartiméus te komen werken’, zegt Annelien. ‘Het verrijkt je leven en er is voor iedereen wel iets te doen wat aanspreekt. Je kunt onderzoek doen zoals ik, maar ook bijvoorbeeld in de winkel werken, begeleiden bij het sporten of in de tuin. Het werk is niet ingewikkeld en geeft veel voldoening.’
Lowie werkt als leraarondersteuner bij Bartiméus. Hij leerde zijn visuele beperking accepteren en vond steun bij collega’s en leerlingen.
Nicole voelt zich gezien bij Bartiméus. Ze werkt al 21 jaar met heel veel plezier als begeleider C bij Bartiméus. Sinds kort werkt Nicole behalve bij de tijdsbesteding voor ouderen ook bij de kaarsenmakerij.
Souhaila voelt zich gezien bij Bartiméus. ‘De band die je met bewoners opbouwt, de stabiliteit en continuïteit die je hen daarmee biedt, is echt een groot voordeel ten opzichte van werken als zzp’er!’
