Het werkplezier van Caro

'Als maatschappelijk werker houd ik me bezig met de praktische en psychosociale gevolgen van de visuele beperking.
Als je je zicht verliest, heeft dat vaak direct gevolgen voor je financiën, mobiliteit (hoe kom ik ergens nu ik geen auto meer kan rijden?), je baan, je relatie en je hobby’s.
Onzekerheid, verlies- en rouwverwerking, energieverdeling, rolverandering en een veranderd toekomstperspectief zijn onderwerpen die ik als maatschappelijk werker vaak tegenkom. Door middel van de vele methodieken die ik hiervoor gebruik, kan ik mijn cliënt weer vooruit helpen.'

'Ik word heel blij van het contact met mijn cliënten en collega’s. Het mooiste vind ik als ik weer afscheid kan nemen van mijn cliënten op het moment dat ze zelf de draad van hun leven weer opgepakt hebben.

'Ik vind het heel plezierig dat ik mijn werkdag zelf in kan delen. Daardoor stemmen we onderling met collega’s veel met elkaar af en hebben we een hechte en gezonde samenwerking.'

'Mijn werkdag is geslaagd als ik een ‘overwinning’ heb behaald ten gunste van onze doelgroep. Zo komt het regelmatig voor dat onze cliënten een onterechte afwijzing krijgen voor aangevraagde voorzieningen. De bezwaarprocedures zijn ingewikkeld en lang. Hierbij ondersteun ik soms. Als de cliënt dan alsnog een toewijzing krijgt voor de hardbenodigde voorziening en het leven van de cliënt weer een stukje toegankelijker wordt, is mijn werkdag meer dan geslaagd!'

'Sinds ik bij Bartiméus werk (en dat is al bijna 16 jaar) hou ik grappige anekdotes en wonderlijke uitspraken bij die ik hoor van cliënten, hun systeem of betrokken organisaties.

Zo was er iemand die last had van ‘maculadegenerator’ of had er iemand ‘computerconstructie’ gehad bij Bartiméus. Maar ook las ik eens in een rapportage dat mijnheer voorlopig afzag van een 'blinde geleidehond'. Dat lijkt mij ook niet zoveel voordelen opleveren.

Mijn collega’s krijgen de wonderlijkste namen toegewezen en één keer viel ik bijna van verbazing van mijn stoel toen ik hoorde dat ze met de ogen van mijn cliënt in het ziekenhuis aan ‘oogschieten’ hadden gedaan. Bij doorvragen bleek dat de ogen gelaserd waren.

Zo zijn er tientallen anekdotes te vertellen waarbij er elke keer weer een glimlach op mijn gezicht verschijnt. Als je er maar ‘oog voor hebt’.'

'Ik zou meer betrokken willen zijn bij het maken van beleid. Als behandelaar weet ik als geen ander hoe belangrijk het is om zoveel mogelijk aandacht en tijd te kunnen hebben voor onze doelgroep.'

'... zou ik mijn werkdag onder hooguit één code registreren. Nu zijn we uren tijd kwijt aan het elke keer moeten bedenken onder welke van de tientallen codes die er zijn, te registreren. Ook het kunnen begrijpen van steeds ingewikkeldere procedures kost heel veel tijd. Helemaal als je ze niet vaak hoeft toe te passen. Als ik het voor het zeggen had, dan zou ik teruggaan naar simpele procedures en naar één registratiecode voor de tijd die je hebt gewerkt. Zo kan ik vele uren per week meer besteden aan mijn cliënten en kan ik mij bezighouden met het ontwikkelen van nieuwe ideeën en methodieken.'

'Ik vind Bartiméus een organisatie waarbij zorg en aandacht voor mensen met een visuele beperking voorop staat, maar óók aandacht heeft voor haar medewerkers.'