Het werkplezier van Gerjanne

‘Ik werk bij Bartiméus als maatschappelijk werker voor volwassenen en senioren. Een heel uiteenlopende doelgroep: van jongeren van 18 jaar tot ouderen die op latere leeftijd blind of slechtziend worden. Mijn werk verschilt dan ook per persoon en wat diegene op dat moment nodig heeft. Soms hebben mensen hele praktische vragen. Zo was ik net bij iemand die ondersteuning wilde bij het aanvragen van vervoersvoorzieningen. Mensen die op latere leeftijd slechtziend worden, hebben vaak andere vragen. Hun nieuwe situatie leidt vaak tot zorgen en verdriet. Hoe kunnen zij zoveel mogelijk blijven deelnemen aan de maatschappij? Wat zijn hun mogelijkheden, wat kun je allemaal nog met een visuele beperking?'

‘Ik werk nu drie jaar bij Bartiméus. Ik begon een week voordat corona uitbrak, dat vergeet ik niet snel meer. Het was een bizar moment om te starten. Ik kon toen ook niet naar mensen toe, alles moest op afstand. Ik kende mijn collega’s niet, ik kende het werk niet… Toch heb ik een goede start gehad; ik ben heel goed opgevangen. Maar na de coronatijd was het wel extra fijn dat ik weer gewoon naar mensen toe kon.’

‘Ik ben verbonden aan de Bartiméus-locatie in Zwolle, maar over het algemeen werk ik bij mensen thuis. Mijn werkgebied is in Noord-Nederland: Groningen, Friesland, Drenthe en een stukje Overijssel. In de coronatijd zijn we ook veel gaan beeldbellen. Dat doe ik nu nog steeds veel, met cliënten waarbij dit mogelijk is. De ene keer kom ik bij mensen thuis, dan weer spreken we elkaar via beeldbellen.’

‘Ik werk vanuit een multidisciplinair team. Vaak zijn er meerdere collega’s vanuit dit team bij een cliënt betrokken. In het team zitten standaard ambulant begeleiders, een gedragsdeskundige en een specialist in digitale toegankelijkheid. Daarnaast schakelen we soms de hulp in van een neuropsycholoog en een ergotherapeut. Ook haken we soms onze collega’s van de ambulante woonbegeleiding aan, als er structurele begeleiding nodig is. De behandeling is echt een samenspel tussen de vraag van de cliënt en een stukje professioneel meedenken van ons team. Samen kunnen we de cliënt de zorg bieden die hij of zij nodig heeft.’

‘Waar ik blij van word, is dat je mensen echt ziet vooruitgaan. Je trekt vaak een tijdlang met iemand op en kunt diegene zo goed leren kennen. Van daaruit kun je hen weer zien opbloeien. Vaak zitten mensen met grote vragen als: waarin vind ik nog plezier, waarin zit mijn kwaliteit van leven? Ik denk dan mee en ondersteun hen in hun proces. Het is bijzonder om hier een rol in te mogen spelen. Op een gegeven moment merk je vaak dat mensen het leven weer wat meer aankunnen. Dat ze zeggen: nu heb ik veel meer kwaliteit van leven. Dat zijn bijzondere momenten.

Wat ik ook erg mooi vind, is dat de cliënt zelf bepaalt wat goed voor hem of haar is. Ik mag erbij zijn om dat te supporten, maar de cliënt is in de lead. Het zorgen vóór wordt zo veel meer een zorgen dát. Dat is een hele andere manier van benadering. Je kunt wel van alles van iemand overnemen, maar uiteindelijk gaat het erom dat iemand de juiste tools krijgt om het leven weer zélf vorm te kunnen geven, zoals dat bij hem of haar past.

Natuurlijk is het lang niet altijd rooskleurig en zijn er ook wel eens belemmeringen. Dan moet je ook weer met elkaar op zoek: wat is er aan de hand en welke ondersteuning heeft iemand nodig? Geen mens of situatie in dit werk is hetzelfde. Dat maakt het ontzettend interessant en uitdagend.’

‘Ik had een keer een cliënt die zei: ‘Ik dacht dat ik gewoon oud was en dat mijn leven voorbij was. Maar bij Bartiméus kwam ik in een warm bad terecht en ontdekte ik dat er nog veel meer mogelijk is. Mijn leven is nu weer voor mij open gegaan.’ Dat is toch prachtig om te horen? Daar doe je het voor.’

‘Toen ik hier begon, moest ik nog een deel van mijn hbo-opleiding afmaken. Ik ben pas vorig jaar afgestudeerd als maatschappelijk werker. Dus ja, ik heb sowieso ontzettend veel geleerd. Ik ben inmiddels midden 40 en heb al diverse functies in de zorg gehad. Het interessantste blijft voor mij het werken met mensen. Bij Bartiméus heb ik vooral heel veel geleerd over de impact van slechter gaan zien en het stukje verliesverwerking dat hier ook bij komt kijken. Ik ben er behoorlijk mee geconfronteerd hoe ingewikkeld dat kan zijn.

Gaandeweg kon ik mij het werk steeds meer eigen maken. Hier was gelukkig veel ruimte voor. Wat mij hierbij denk ik ook heeft geholpen, is een stukje belangstelling tonen. Ik vraag vaak aan mijn cliënten: hoe is dit voor jou? Van die verhalen leer ik het meest. Ik kan wel allerlei professionele kennis opdoen over visuele beperkingen, maar mijn cliënt weet het best hoe het in zijn of haar dagelijks leven gaat. Die ervaring vind ik minstens zo belangrijk als mijn eigen kennis.’

‘Wat ik mooi vind, is dat ik heel veel gedreven collega’s tegenkom die allemaal echt hard hun best willen doen voor hun cliënten. Wat ik ook erg kan waarderen, is dat er bij Bartiméus meer tijd is voor de cliënt. De tijdsdruk is hier minder hoog dan in sommige andere takken van de zorg. Ik vind het heel plezierig dat ik nu meer tijd heb om mijn cliënten te leren kennen en van daaruit samen op te trekken. Dat past bij de functie van maatschappelijk werker, maar hoort ook wel echt bij de zorg van Bartiméus. Het hoeft niet allemaal gisteren al klaar te zijn. Er mag wat tijd overheen gaan; de cliënt krijgt de ruimte om zijn eigen proces te bewandelen. Dat vind ik heel mooi.’